Gelecek Cuma 26 Haziran Apple Watch İspanya, İtalya veya Meksika dahil olmak üzere ikinci bir ülke dalgasında satışa sunuldu. Şimdiye kadar, bazı ilk eleştiriler dışında, yazılan hemen hemen her şey olumludur. Vanesa Friedman, Moda Direktörü New York Times Bununla birlikte, elmalı saatinden ayrılmaya karar verdi ve sizi temin ederim ki, şimdiye kadar okuduğumuz her şeye ve saati daha önce denemiş birinden farklı bir bakış açısı getirmeyen aşağıdaki makalede neden açıklıyor.
Çalışmasını istedim. Birçok arkadaşım gibi ben de aşık olmak istedim. "Bir süre bekleyin" dediler. Aşk beklemeyin. Zamanla şekillenmesine izin verin.
Ben de yaptım. Başkalarının sahip olduklarına kıskanç bir şekilde baktığını biliyordu. Ancak, ilk tanışmamızdan bir buçuk ay sonra, buna bir son vermenin zamanının geldiğine karar verdim.
Kendimden ayrılıyorum Apple Watch. İlişki, beklentilerime rağmen ihtiyacım olan şey değildi. San Francisco'daki tüm ilgi ve o hafta Apple'ın bir sonraki büyük yeniliği (akış!) Aynı sayfada olmadığımızı fark etmemi sağladı.
Yine de kendimle ilgili bazı değerli gerçekleri öğrendiğim için birlikte geçirdiğimiz haftalara asla pişman olmayacağım.
Mesela, bileğimdeki bir konuşma konusuyla tanımlanmak istemiyorum.
Gittiğim her yerde aynı çantayı (logosuz) taşımamın bir nedeni var, bu da (Apple öncesi) saatimde hiç ses veya zil sesi olmamasının bir nedeni var. tourbillon; Sezona veya tasarımcıya göre tanımlanamayan ve gördüğüm hiçbir reklamda yer almayan giysilere yönelmemin bir nedeni.
Ürünlerin insanlar için bir sembol olduğu bir dünyada çok zaman geçiriyorum ve bu semiyolojiyle ilişkilendirilmenin risklerini çok iyi biliyorum (her ne kadar onu başkalarıyla ilişkilendirme arzumu tamamen kabul etsem de).
Ama kullanmaya başladığımda Apple Watch (Milanesse Loop kordonlu, esnek paslanmaz çelik bileziğe sahip en küçük boyut olan 38 milimetrelik model) nerede olursa olsun bir konuşma konusu oldu: iş toplantılarında, pastanede, oğlumun atletizminde. Her yerde böyleydi, o kadar çok insana duyuruldu ki, açıkça anlaşılmazdı.
Öncelikle herkes ondan haber almak istedi. Bu yüzden denemek istediler. Sonra benim hakkımda bir takım varsayımlar yaptılar.
Açıkçası, kolunda büyük bir kara kutuyla dolaşan benim gibi her kadına yapardım.
Çünkü ne kadar çekici olursa olsun Apple Watch Diğer akıllı saatler veya akıllı kayışlarla karşılaştırıldığında, yuvarlatılmış köşeleri ve dikdörtgen ekranının estetik ilerlemesi ne olursa olsun, yine de bir alet gibi görünüyor. Özellikle benim gibi nispeten küçük bilekli biri.
Sadece küresinin ön kolumun tüm genişliğini etkili bir şekilde kaplaması değil, pek çok uzmanın övdüğü modern küçük ekran koruyucusu - Mickey, kelebek veya galaksi (sahip olduğum galaksi) veya sözde kelepçeler ( özellikle, her zaman saatin tüm fotoğraflarında (ve aslında saat gibi görünmesini sağlayan fotoğraflarda) bulunanlar - aynı zamanda çoğu zaman güç tasarrufu modunda.
Onu her gördüğümde, "Işınla beni Scotty" diye bağırmak istiyorum.
Bana pek iyi geldiğinden değil. Basıldığında görüntü görünmüyor. Kolumu zorla ileri geri hareket ettirdiğimde bile, Dünya görünene kadar genellikle birkaç deneme yapıyorum. Varsayılan konum boştur.
Küçük ekranda bir e-postayı veya bir başlık metnini okumak söz konusu olduğunda varsayılan konumum gibi, bileğimi göz seviyesine yaklaştırmayı içerir - veya bir çağrı alırsam ve telefonum kapsama alanı dışındaysa, havada konuşmak için. Çocuklarınızla birlikteyseniz veya tanıdıklarınız sizi görmeye gelirse, bu neredeyse alay etmeye davettir.
"Neden sürekli telefona bakmaktan daha utanç verici?" Arkadaşlarım şikayet ettiğimde bana söyledi.
Apple Watch Sport Uzay Grisi
Bu geçerli bir soru, ancak biraz düşündükten sonra cevabın basit olduğunu düşünüyorum: telefon sizin elinizde ve bizler ellerinde bir şeyler okuyan insanları görmeye alışkınız. Örneğin kitaplar gibi. Ancak birinin bileğinize baktığını (ya da sadece yana baktığını) görmek tamamen başka bir şeyi aktarır: (1) kabalık veya (2) inek olmak.
Bu, çoğu, öncelikle sizin için yapabileceklerine dayanarak, gadget'ın olumlu eleştirilerini ikna edici bir şekilde yazan yüksek teknoloji yazarlarını rahatsız etmiş gibi görünmüyor. Ve kesinlikle çok fazla olduğundan emin olmasam da Google Glass'tan daha sağduyulu.
Elbette, saat benim iPhone'um gibi hayatımı gerçekten değiştirseydi, tüm bunların önemi muhtemelen soluk olurdu. Ancak başka bir şeye odaklanmak zorunda kaldığımda e-postalarımdan uzaklaşmakta hiç sorun yaşamadım - aslında, bölümlere ayırmak için kendimi eğittim - bu yüzden önemli olan özel uyarılara ihtiyacım var.
Ve küçük ekran gerçekten okumak için çok küçük, bu yüzden sevdiklerimden gelen mesajlar beni uyardığında mutlu olmaktan çok rahatsız oldum; ve bir manşet gördüğünde tek yapmak istediği hikayenin geri kalanını bulmaktı.
Dahası, uygulamaların yerini alabilecek rutin görevler - havayolu biniş kartlarını dağıtmak, otel odası kapılarını açmak - kontrol kaybından çok bir atılım gibi görünüyor. Bana Luddite deyin, ama dürüst olmak gerekirse, kilidi gerçek ellerimle açmaktan çekinmiyorum. Bu hafta açıklanan yeni saat işletim sistemi bir fark yaratabilir, ancak bekleyecek sabrım olduğundan emin değilim.
Aynı şekilde (ve bunun Fitbit'in halka arzından gerçekten heyecan duyan herkes için sapkınlık yaratacağını biliyorum), fitness uygulamaları - adımlarımı izleme, kalp atış hızımı ölçme, beni devam ettiren şey. Ortadayken kalkmamı söyle bir makalenin - bir sürümden çok bir yük gibi görünüyor.
Ne kadar çok çalıştığımı - kaç kalori yaktığımı, kaç basamak çıktığımı - kısmen çoğu zaman hile yaptığımı bildiğim için, egzersiz makinelerine olan bağımlılığımdan kurtulmak için çok çalıştım her neyse ve bu nedenle sonuçlara güvenemiyordum ve kısmen de bir sonraki davranışımı değiştirmek ya da değiştirmemek için bir bahane haline geldiğinden.
Ama gerçek şu ki, formda olduğumu biliyorum; Parkta bisiklete binerken vücudumdaki farkı görebiliyor ve hissedebiliyorum. Saat Beni tekrar sayı nevrozuna sürüklemekle tehdit etti ve bu, sahip olmak istemediğim bir cazibedir. (Ayrıca, sohbetin ortasında etkinlik ölçerlerine bakan ve hemen hayatlarında gerçekten etkili olduğunu hissetmek için hemen enerjik bir şekilde dolaşmaya başlayan birçok arkadaşım var.)
Örneğin, çocuklarım aradığında ve benim aramaya cevap vermek zorunda kaldığımda telefonumu susturabilmem ve saatin titreşmesi hoşuma gitti. Ama sonunda bu yeterli değildi.
Bir meslektaşıma ayrılıktan bahsettiğimde, belki de onun için bir tip olmadığımı gördü. Apple Watch. Bileğimdeki Siri'ye "Sen değilsin, benim" dediğimden emin olmalıyım. Haklı olabilirsin.
Ancak ben öyle düşünmüyorum ve sadece karşıtların sık sık birbirini çekmesi değil. Aslında bunun için yaratıldığı kişi olduğumu düşündüğüm için değilse: çok fazla aleti olmayan (bir telefon, bir iPad, bir dizüstü bilgisayar), ancak başka birinden satın almaya çekilebilecek teknik olmayan bir kişi. kolaylık.
Yol bu Apple Pazar payını arttırır ve bir kategoriye sahiptir: Apple bağımlısı olmayanların baştan çıkarılması için. Bu nedenle firma moda sektörüne yakınlaşmak için çok çalıştı.
Ama olay şu: saat aslında teknoloji meraklıları için bir moda aksesuarı değil. Moda aksesuarı olması amaçlanan bir teknoloji aksesuarıdır. Ona aşık olamadım.
ORİJİNALİN TERCÜMESİ | Vanesa Friedman: Neden Witch the Apple Watch'u parçalıyorum, The New York Times, 10-06-2015 | BAŞLIK GÖRÜNTÜSÜ: Earl Wilson / The New York Times
