Steve Jobs'un dünyamızı değiştirmesinin 7 yolu.

Bu aylarda onun hayatı ve karakteri hakkında çok şey yazıldı, ışık-gölge dolu, ama hiç kimsenin inkar edemeyeceği şey, fikirlerinin bugün hepimizin teknoloji, müzik veya filmlerle ilişki kurma şeklimiz üzerindeki doğrudan etkisi. Neye inanmıyorsun Abartılı? okumaya ve karar vermeye çalışın.

1. İlk Kişisel Bilgisayar: Macintosh

1979'un başlarında Apple, halka açılmaya hazırlanan sağlam bir şirket haline geldi. Jobs ve Wozniak'ın bir garajda yaptığı ilk bilgisayarın bir evrimi olan Apple II, büyük bir satış başarısıydı ve şirketin değeri yakında 1.790 milyar dolara yükselecekti. Ancak, Cupertino genel merkezinde endişelenmek için nedenler vardı. Doğal ikamesi olan Apple III tam bir fiyaskoydu ve yeni Lisa projesi daha çok aynıydı.

Steve Jobs sabırsızlanmaya başladı. Bilgisayar endüstrisinin bezlerini alacak "saçma derecede havalı" ve devrim niteliğinde bir ürün yaratmak istiyordu (günün bilgisayarları kod satırlarını fosforlu yeşil ekranda zar zor görüntüleyebiliyordu ve karmaşık komutlarla çalışıyordu). İşte o zaman gözlerini Xerox şirketinin sahibi olduğu Palo Alto Araştırma Merkezi'ne dikti. Bugün bildiğimiz dijital çağın geleceği (grafik kullanıcı arayüzü, bitmap ekran, pencereli masaüstü, fare…) bu fikir laboratuvarında şekilleniyordu ve Jobs bunu sezdi. Tarihteki en büyük endüstriyel soygun olarak kabul edilen olayda, Apple hissesi karşılığında orada neler olup bittiğine bakmasına izin vermek için Xerox yöneticileriyle bir anlaşma yaptı.

Aralık 1979'da birkaç iş arkadaşıyla birlikte tesislere girdiğinde, içeride gördükleri onu şaşkına çevirdi. Tam da aradığı buydu. Dört yıl sonra, ilk gerçek kişisel bilgisayar olan Macintosh toplumda tanıtıldı. 1984 bir daha asla 1984 olmayacaktı.

2. Tasarım, tasarım, tasarım

Jobs, ürünlerinin son şekli hakkında kayıtsız bir teknoloji uzmanları dünyasında dikkatli tasarımın şirkete ayırt edici bir karakter vereceğini başından beri anlamıştı. Mühendislerinin dehşetine rağmen, Macintosh anakartı gibi görülemeyen bir aygıtın parçalarının bile güzel olması gerektiğinde ısrar etti. "Bir marangoz, vitrinin arkası için kötü ahşap kullanmaz." İlgisi, göz alıcı nesneler yaratmanın ötesine geçti. Çoğu kişi, tasarımın bir şeye benzediğini düşünerek hata yapıyor. Tasarım, bir şeyin nasıl çalıştığıdır "dedi.

Jobs, teknolojinin anlaşılması kolay, sezgisel ve güzel olması gerektiğini ilk anlayan kişiydi ve Apple'ın ilk broşüründe şirket için bir mantra haline gelen bir ifade vardı: "Basitlik en gelişmiş özelliktir." Steve bu felsefeyi, ürünlerin paketlenmesinden mağazaların mimarisine kadar önemsiz de olsa her ayrıntıya uyguladı. Bu saplantı, çalışanları için gerçek bir baş ağrısıydı (iPhone'un piyasaya sürülmesinden birkaç hafta sonra, durumunu tamamen değiştirmeye karar verdiği gün gibi). Zaman zaman absürdün paroksizmine ulaştı. Suç ortağı ve Apple tasarımcısı Jonathan Ive, iPhone 4'ü ince bir metal şeritle mühürleme teklifini sunduğunda Jobs, kendisini uyaran mühendisleri görmezden geldiği için kapsama sorunları vereceği fikrine o kadar hevesliydi. Bilirsiniz: "Biz mükemmel değiliz ve telefon da değiliz."

3. Dijital animasyon

1985 yılının sonlarında Jobs, Apple başkanlığından ve Yönetim Kurulu tarafından şirketteki herhangi bir yönetici pozisyonundan çıkarıldı. Böylece kendini sokaklarda, bol bol boş vakti ve cebinde 100 milyon dolarla buldu. Kendi süper bilgisayarı NeXT'yi başlattı, ancak proje çok büyük bir başarısızlıktı. O sırada boşanmasının yükünü taşıyan George Lucas, Lucasfilm'in dijital bölümünden kurtulmak istedi. Jobs, donanım ve yazılım geliştirmek amacıyla ondan beş milyon dolara satın aldı. Ancak çok geçmeden hatasını fark etti: Pixar adlı küçük şirketin gerçek hazinesi mühendislerinin işi değil, John Lasseter'in önderliğindeki animatör ekibinin yeteneğiydi. Pixar, Disney ile bir anlaşmaya vardı ve Kasım 1995'te Toy Story yayınlandı. Film 362 milyon euro hasılat yaptı.

4. iPod'dan iTunes'a

Steve Jobs 1997'de Apple'a döndüğünde, şirket çöktü ve kişisel bilgisayar pazarı zayıflıyordu. Jobs, tüm bilgisayar serisini iMac kadar çekici ürünlerle yenilemek için - Jony Ive'nin yardımıyla - çok çalıştı. Ancak, tüm bu güzel makinelerin, tüm tüketici dijital eğlencelerinin etrafında döneceği yeni bir merkez haline gelmeselerdi, hiçbir geleceği olmayacağını fark etti. Böylece iMovie, iPhoto, iDVD ve nihayet iTunes gibi programlar doğdu.

Ancak Jobs'un hayali daha da ileri gitti: Kullanıcı deneyiminin% 100'ünü kontrol edebileceği kapalı bir ortam yaratmaktı. Bu yüzden, bir bilgisayar üreticisini gezegendeki en değerli teknoloji şirketi yapan bir cihaz olan iPod'u geliştirdi. İPod'un başarısı, güzel tasarımında, kapasitesi - yaklaşık bin şarkı için yeterli - ve basit kullanıcı arayüzünde yatıyordu (karmaşık işlemler için zaten iTunes vardı).

Çemberi kapatmak için Jobs, büyük plak şirketleriyle anlaşma yaptı ve herhangi bir kullanıcının 0,99 dolara şarkı indirebileceği kendi müzik mağazası iTunes Store'u açtı. Windows geliştirme müdürü bunu gördükten sonra astlarından dördüne tek bir cümle ile bir e-posta yazdığı söyleniyor: "Süpürüldük."

5. İPhone

2005'te iPod, Apple'ın gelirinin% 45'ini oluşturuyordu. Jobs, cep telefonu üreticileri, zaten dijital kameralarla yaptıkları gibi, cihaza müzik çalarları dahil ettiklerinde bu satışların düşebileceğinden endişeliydi. Dolayısıyla, Motorola ile başarısız bir ortaklık girişiminin ardından, sonucu netti: "Bunu kendimiz yapmalıyız." Dokunmatik ekran, bildiğimiz kadarıyla ilk tercih değildi. Buna karşılık, ilk prototip klasik iPod tekerleğinde çalıştı. İşte o zaman Jonathan, akıllı telefonları sonsuza dek değiştirecek bir fikir ortaya attı. Ekibi, MacBook Pro izleme paneli için bir tablete (gelecekteki iPad) sığabilecek bir çoklu dokunmatik cihaz geliştirmişti, ancak kimse bir telefon için çalışacağından emin değildi. Jobs, onu kullanma olasılığı konusunda heyecanlıydı ve altı ay boyunca P1 ve P2 kod adlarıyla her iki prototip üzerinde çalıştıktan sonra, en yakın ortaklarını bir karar almaya çağırdı. Dokunmatik ekrana işaret ederek, "Hepimiz bunun yaratmak istediğimiz sürüm olduğunu biliyoruz, o yüzden çalıştıralım" dedi. İşler-Ive ikilisi kıvrımı kıvırmak için camdan yapmaya karar verdi. İPhone'un ihtiyaç duyduğu kadar güçlü cam yapabilen tek bir şirket vardı, Gorilla Glass, ancak bu hiçbir zaman seri üretilmedi. Steve, kendine özgü gerçeklik çarpıtma tekniğini uygulayarak, onları altı ay içinde elde edeceklerine ikna etti. Tamamen haklıydı. Zamana karşı bir yarıştan sonra iPhone, San Francisco'daki 2007 MacWorld konferansında tanıtıldı. Jobs, "Bugün devrim niteliğindeki üç ürünü göstereceğiz," diye başladı. "Dokunmatik kontrole sahip geniş ekran bir iPod, devrim niteliğinde bir telefon ve yeni nesil internet iletişim cihazı." Ve dramatik bir aradan sonra, 'Anlıyor musun? Üç bağımsız cihaz değiller, tek bir cihaz ve biz ona iPhone diyeceğiz. Özünde, iPhone'un neredeyse hiç yeni özelliği yoktu, ancak şimdiye kadar görülen en güzel, çok yönlü ve kullanımı kolay telefondu. Bir arzu nesnesi. Birçoğu, 500 dolarlık fiyat etiketinin başarısını engelleyeceğini tahmin etti (Bill Gates dahil). Üç yıl içinde 90 milyon adet satılmıştı.

6. UYGULAMALAR

İPhone'un ana erdemlerinden biri - kullanıcı arayüzü, güçlü Mac OS X ve geniş bellek kapasitesi sayesinde - küçük programları ve eğlenceyi, bilgileri veya iş araçlarını indirerek bunları telefonda mevcut olanlara eklemek için izin vermesiydi. . Apple onlara Uygulamalar adını verdi.

Kaliforniyalı şirket, müzik sektöründe olduğu gibi, dünya çapında binlerce geliştirici tarafından oluşturulan bu uygulamaları doğrudan kullanıcıya satmayı ve ardından kârın belirli bir yüzdesini mucitleri arasında dağıtmayı seçti.

Steve Jobs'un kontrol takıntısına bir örnek olarak, dağıtımını Temmuz 2008'de App Store'da kendi başına iTunes'ta oluşturduğu bir mağaza aracılığıyla merkezileştirdi. Bu şekilde, Uygulamaların kalite seviyesini garanti edebilir, her birinin iPhone yazılımının tam potansiyelini kullanmasını sağlayabilir ve uygun olduğu durumlarda içeriği saldırgan olanları (pornografik materyal içerenler dahil) sansürleyebilir. .

İPad, satış rakamlarını katlayarak artırmaktan başka bir şey yapmadı. 2011'in ortalarında, iTunes Store'da her iki cihaz için de 425.000 uygulama vardı (bugün yarım milyonu aştılar) ve 14.000 milyon indirme yapıldı. App Store, hiç yoktan gelişen bir endüstri yarattı. Dünyanın dört bir yanından binlerce girişimci uygulamalarını oluşturmak için yola çıktı, risk sermayesi firmaları yeni fikirleri finanse etmek için yatırım fonları kurdu ve dergi ve kitap yayıncıları, iTunes'dan yıllar önce mağazayla rekor etiketlerinin yaptığı gibi yeni teknolojiyi benimsedi. Ekle ve git ...

7. iPad

Geleneksel bilgisayarın diğer mobil cihazlarla aşamalı olarak yer değiştirmesi Steve Jobs'un 2003'ün başlarında bir netbook geliştirmeyi düşünmesine neden oldu. Bununla birlikte Jonathan Ive, onu tek elle çalıştırılabilen ve klavyeyi bir bilgisayara entegre eden daha hafif bir cihaz başlatmaya ikna etti. büyük çoklu dokunmatik ekran. Proje iPhone'a öncelik vermek için durdu, ancak 2007'nin sonunda fikir yeniden şekillendi ve tüm Apple ekibi kalem olmadan çalışan bir tablet üzerinde çalışmaya başladı. Ocak 2010'da piyasaya sürüldüğünde, yeni cihazın yarattığı büyük vızıltı bir hayal kırıklığı dalgasına dönüştü.

Son olarak iPad, kullanıcının bir USB çubuğu bağlamasına bile izin vermeyen kapalı bir sistem olarak yapılandırıldı. Macintosh'tan farklı olarak, yaratıcılık için bir makineden çok bir içerik okuyucusuydu. Ayrıca Jobs ile Adobe arasındaki eski bir anlaşmazlık nedeniyle Flash okumadı.

Bazı uzman gazeteciler, steroid içeren şişirilmiş bir iPhone'dan bile bahsetti. Yine de Apple, pazarlamanın ilk ayında bir milyon iPad sattı. Tabletin benzeri görülmemiş başarısı, onu yeni endüstri standardı haline getirdi ve Kaliforniya şirketini bir kez daha tüm rakiplerinin önüne geçirdi. Başlıca gazete, dergi ve kitapların sürümleri de dahil olmak üzere iPad için tasarlanan yeni Uygulamaların barajı gerisini halletti. Dokuz ay sonra, satışlar şimdiden 15 milyonu buldu. Kral Midas yine haklıydı ve eleştirmenleri bir kez daha çemberden geçmek zorunda kaldı.